نشانه های بارز شاملوئیسم و شاملوچیسم (۱۶)

برای خون و ماتیک
هجویه احمد شاملو
خطاب
به
دکتر حمیدی شیرازی

ویرایش و تحلیل
از
یدالله سلطان پور 

 

۱
برای خون و ماتیک

 

این عنوان شعر

واکنش احمد شاملو به شعر مربوط به نیمای حمیدی شیرازی است.

 

در این عنوان شعر فوق العاده قوی (به لحاظ فرم و تصور و تصویر) احمد شاملو،

محتوای فکری آن شعر حمیدی شیرازی تقطیر یافته است.

 

شاملو

دوئالیسم خود و حمیدی 

 را 

به شکل دوئالیسم خون و ماتیک 

بسط و تعمیم داده است.

 

طرز «تفکر» شاملو اصولا و اساسا دوئالیستی است.

مفاهیم هابیل و قابیل

از مفاهیم محبوب احمد  شاملو هستند.

 

در روند تحلیل دیالک تیکی این شعر شاملو

محتوای عنوان شعر بهتر و بیشتر روشن خواهد شد.

 

۲

«این بازوان او ست
با داغ های بوسة بسیارها، گناهش
وینک خلیج ژرف نگاهش
کاندر کبود مردمک بی حیای آن
فانوس صد تمنا
ـ گنگ و نگفتنی ـ
با
شعلة لجاج و شکیبائی
می سوزد.

 

معنی تحت اللفظی:

بازوان زن، غرقه در بوسه بوده اند.

خلیج نگاه زن، ژرف بوده است.

در مردمک چشمان کبود و بی حیای زن،

فانوس صد نیاز، به طرز مبهم و ناگفتنی، با شعله لجاجت و شکیبایی،

روشن است.

 

شاملو

بخش اول این شعر بلندش را در گیومه گذاشته است.

 

در این بخش از شعر شاملو (برای خون و ماتیک)

برداشت شاملو از شعر حمیدی شیرازی تبیین می یابد.

 

شعری که قبلا ذکر شده و مورد تحلیل قرار گرفته است.

 

شاملو در این هجویه

چنان وانمود می کند 

که

 انگار خودش راهب ریاضت کش ایزوله در دیری در بیابانی و یا در قله کوهی است

و

حمیدی شیرازی 

عیاش حرفه ای تمامعیار ساکن در جنده خانه ای.

 

اما

از همین شعر شاملو

دست خود او رو می شود.

 

برای مجانین فاشیسم و فوندامنتالیسم

سکس 

بت عظیمی و باب الحوایج  جدیدی است.

 

سکس 

مذهب این جماعت است.

 

سکس

آه و افیون این جماعت است.

 

سکس

به 

این لاشخورهای خر و خردستیز

هم 

امید می دهد

هم 

یقین گمشده را در اختیار این زباله ها قرار می دهد

و

هم

تخدیر می کند.

آرامش جسمی و روحی و روانی می بخشد:

شاملو

آمد شبی برهنه ام از در
چو روح آب
در سینه اش
دو ماهی و در دستش آینه
گیسوی خیس او خزه بو، چون خزه به هم.

من بانگ بر کشیدم از آستان یأس:
«آه ای یقین یافته، بازت نمی نهم.»

  

ادامه دارد.