سیری در شعر «ای مرز پر گهر» از فروغ فرخزاد (3)

ای مرز پر گهر

فروغ فرخزاد

(1313 ـ 1345)

(1934 ـ 1966)

ویرایش و تحلیل از

 شین میم شین

·        فاتح شدم،  بله فاتح شدم

·        اکنون به شادمانی این فتح

·        در پای آینه، با افتخار، ششصد و هفتاد و هشت  شمع نسیه می افروزم

·        و می پرم به روی طاقچه تا ـ با اجازه ـ  چند کلامی

·        درباره ی فواید قانونی حیات به عرض حضورتان برسانم

·        و اولین کلنگ ساختمان رفیع زندگی ام را

·        همراه با طنین کف زدنی پرشور

·        بر فرق فرق خویش بکوبم

·        من زنده ام، بله، مانند زنده رود، که ی کروز زنده بود

·        و از تمام آنچه که در انحصار مردم زنده  است،  بهره خواهم برد

·        من می توانم از فردا

·        در کوچه های شهر، که سرشار از مواهب ملی است

·        و در میان سایه های سبکبار تیرهای تلگراف

·        گردش کنان قدم بردارم

·        و با غرور، ششصد و هفتاد و هشت  بار، به دیوار مستراح های عمومی بنویسم:

·        «خط نوشتم که خر کند خنده.»

·        من می توا نم از فردا

·        همچون وطن پرست غیوری

·        سهمی از ایدئال عظیمی که اجتماع

·        هر چارشنبه بعد از ظهر، آن را با اشتیاق و دلهره دنبال می کند

·        (در)  قلب و مغز خویش داشته باشم،

·        سهمی از آن هزار هوس پرور هزار ریالی که می توان به مصرف یخچال و مبل و پرده رساندش

·        یا آنکه در ازای ششصد و هفتاد و هشت  رأی طبیعی

·        آن را شبی به ششصد و هفتاد و هشت  مرد وطن، بخشید

·        من می توانم از فردا

·        در پستوی مغازه ی خاچیک

·        بعد از فرو کشیدن چندین نفس، ز چند گرم جنس دست اول خالص

·        و صرف چند بادیه پپسی کولای ناخالص

·        و پخش چند «یاحق» و «یاهو» و «وغ وغ» و «هوهو»

·        رسما ً به مجمع فضلای فکور و فضله های فاضل روشنفکر

·        و پیروان مکتب «داخ داخ ـ تاراخ تاراخ» بپیوندم

·        و طرح اولین رمان بزرگم را که در حوالی سنه ی یکهزار و ششصد و هفتاد و هشت شمسی تبریزی

·        رسماً  به زیر دستگاه تهیدست چاپ خواهد رفت

·        بر هر دو پشت ششصد و هفتاد و هشت  پاکت اشنوی اصل ویژه بریزم

ادامه دارد.