۱۳۹۴ دی ۶, یکشنبه

شعری از محمد زهری (25)


از مجموعه برای هر ستاره
(تهران  ـ شهریور ۱۳۴۲) 

با سپاس از
مسعود
     
26

·        خانِ خانان
·        پیر ما را می خواست
·        تا به نان پارهٔ دیوان بفریبد.

·        پیر ما از سرِ استغناء
·        آستین افشاند.

·        گفت:
·        «جمله ارزانیِ خویشت باد!

·        ما از آن سلسلهٔ درویشانیم
·        که
·        دست مان پاک،
·        دل مان پاک،
·        چشم مان پاک است
·        و نمی گنجد در حوصله مان
·        لقمهٔ ناپاک!»

·        خبر آوردند و
·        خبر بردند.

خیلتاش
به افرادی از سپاهیان اطلاق می شد که از یک خیل و یک واحد نظامی باشند     
 گروه نوکران و غلامان از یک خیل  

غوغا
به جماعت لات و لومپن اطلاق می شد.

·        خبر آوردند:
·        «خیلتاشان
·        با دِرم،
·        خیلِ غوغایی را
·        بر پیر بشورانیدند.»

·        پیر ما را چاره اندیشیدند:
·        -«دم فرو بستن و خاموش نشستن!»

·        پیر ما گفت:
·        «آنکه در من هست و
·        - من هست -
·        یک دم هم نتواند خاموش نشست.»

·        و خبر بردند:
·        «پیرِ آهن٘دل،
·        برگِ بیدی نیست،
·        که نتابد بادی را.

·        کوه جا سنگینی است.»

·        خیل غوغایی را،
·        چاره اندیشیدند:
·        «دم فرو بستن و خاموش نشستن!»


هو حق
   او  حق است.
  ذکر متعارف درویشان  

·        روز دیگر در شهر رساتر بود،
·        «هو حق» و «هو حقِ» پیر ما!

 ادامه دارد.
ویرایش از تارنمای دایرة المعارف روشنگری

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر