شعری از محمد زهری (12)

از مجموعه برای هر ستاره

(آذر 1336) 

با سپاس از

 مسعود

۳۱

·        به آفتاب بگو:

·        «زیر سقف، تاریک است

·        یک آشیانه تو را یاد می کند، هر روز

·        کرَم نما و

·        فرود آ،

·        که خانه، خانهٔ تو ست.»

۳۲

·        من از عنایت آتش برخوردارم،

·        که می سوزم

·        تن از بخاری برقی،

·        گرم است

·        هم از حرارت مستی

·        تو پس چه می گفتی،

·        که زمستانِ سردی در پیش است!

۳۳

·        پارهٔ دل را

·        که همه روشنیِ سینه از آن بود

·        جا نهادم

·        پرده را می اَندازم

·        که به تاریکی خو گیرم.

۳۴

  

·        به گناهی که نکردم،

·        محکومم.

·        نه سموری را آزردم

·        نه گلی چیدم

·        مهربان بودم حتّی با خار

·        لیک محکومم

·        که در این دامنهٔ انس، نمانم دیگر.

ویرایش از تارنمای دایرة المعارف روشنگری

پایان