شعری از محمد زهری (11)

از مجموعه برای هر ستاره

(آذر 1336) 

با سپاس از

مسعود

۲۸

·        بی تباران انبوه اند

·        مگر از کومه بر آید دودی،

·        گیرد و آتش ژرفی گردد

·         

·        ور نه چشمم نخورد آب ز  «من»

·        - یا «من» ها -

·        کآب مان،  سرد

·        نان مان،  گرم

·        مشت مان در جیب است.

·        حرف مان امّا از آتش و خون است مدام.

۲۹

·        قاصدک ایستاد و

·        پروا کرد.

·        گرچه آزاد بود،

·        می ترسید

·        که همه دشت، غرق آتش بود.

۳۰

·        سال بدی است،

·        بی برکت.

·        «ابر، آب داد بیخ درختان میوه را»

·        اما

·        نه بوی سیب سرخ

·        نه طعم شاهمیوه:

·        جالیز و باغ و مزرعهٔ روستای ما

·        خاکسترِ تطاولِ آفت

ویرایش از تارنمای دایرة المعارف روشنگری

پایان