قرآن کریم از دیدی دیگر (4)

تحلیلی از 

فریدون ابراهیمی

ذَٰلِكَ الْكِتَابُ لَا رَيْبَ فِيهِ هُدًى لِلْمُتَّقِينَ

 الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِالْغَيْبِ وَيُقِيمُونَ الصَّلَاةَ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنْفِقُونَ

·        معنی تحت اللفظی:

·        این کتاب چراغ رهنما برای افراد متقی است.

·        افرادی که به غیب ایمان دارند، نماز می خوانند و از رزق مقرر شده توسط ما، انفاق می کنند.

1

·        اعضای جامعه در این دو آیه، بر پایه معیاری سوبژکتیو، به دو طبقه اجتماعی متفاوت و متضاد تقسیم بندی می شوند:  

الف

·        پرهیزگاران که خداترس هستند و قرآن چراغ راه زندگی آنان است.  

ب

·        ناپرهیزگاران که برای خدا تره خرد نمی کنند و قرآن چراغ راه زندگی آنان نیست.  

2

ذَٰلِكَ الْكِتَابُ لَا رَيْبَ فِيهِ هُدًى لِلْمُتَّقِينَ ﴿٢﴾

 الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِالْغَيْبِ وَيُقِيمُونَ الصَّلَاةَ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنْفِقُونَ

·        مشخصات پرهیزگاران نیز مشخصاتی سوبژکتیو هستند و نه اوبژکتیو (عینی):

الف

·        به عالم غیب ایمان دارند.  

ب

·        نماز می خوانند.  

ت

·        بخشی از رزق مقرر را به محتاجان می دهند.

3

·        معمار اسلام خشت اول را کج می نهد تا عمارت تا ثریا کج رود:

·        بنا بر این جزم (دگم، آیه)، تفاوت و تضاد انسان ها نه اجتماعی، نه اقتصادی، نه عینی، بلکه سوبژکتیو است.

·        ایمان آوردن به عالم غیب، نماز خواندن و انفاق.

4

·        شالوده اخوت اعضای جامعه نه شالوده ای مادی، نه شالوده ای عینی و واقعی، بلکه شالوده ای سوبژکتیو است:

·        پیش شرط وحدت و اخوت، ایمان به عالم غیب، نماز و انفاق است.

·        بدین طریق و با این ترفند، در حرف و نه در عمل، همه ـ چه برده و چه ارباب، چه کنیز و چه کدبانو ـ جزو پرهیزگاران محسوب می شوند و «طبقه» اجتماعی سوبژکتیو واحدی را تشکیل می دهند.

·        تناقضات منطقی دست و پا گیر مذاهب و ادیان از همان آغاز پیش برنامه ریزی شده اند.

·        چون بر اساس معیار سوبژکتیو فقط می توان دست به عوامفریبی زد.

·        برده ای که در ملأ عام بسان سیب و سیب زمینی خرید و فروش می شود و به هنگام سالخوردگی از طریق گدائی روزگار می گذراند، همه می دانند که علیرغم ایمان به عالم عیب و نماز و احیانا انفاق نمی تواند با اربابان ستمگر و استثمارگر برابر و خواهر ـ برادر گردد.

5

ذَٰلِكَ الْكِتَابُ لَا رَيْبَ فِيهِ هُدًى لِلْمُتَّقِينَ ﴿٢﴾

 الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِالْغَيْبِ وَيُقِيمُونَ الصَّلَاةَ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنْفِقُونَ

·        در این آیه، تئوری شناخت تق و لق اسلام هم تشریح می شود:

·        معیار مرزبندی میان خیر و شر، پرهیزگار و ناپرهیزگار، نه معیاری اوبژکتیو و یا عینی، بلکه سوبژکتیو است:

الف

·        معیار اول، ترس از خدا ست.

·        یعنی معیاری پسیکولوژیکی است.

·        نیکوکار و نیک و خیر کذائی به محض تحول پسیکولوژیکی، به محض نترسیدن از خدا، به بدکار، بد و شر استحاله می یابد.

ب

·        معیار دوم، ایمان به خرافه غیب است.

·        به محض تردید در خرافه غیب، مظهر سوبژکتیو خیر با کله به اسفل السافلین سقوط می کند و در چشم به هم زدنی به مظهر سوبژکتیو شر استحاله می یابد.

ت

·        معیار سوم، نماز خواندن است که بسان بقیه معیاری سوبژکتیو است

.  

پ

·        معیار چهارم، دادن پشیزی به مستمندان است که بازهم نه معیاری عینی، بلکه سوبژکتیو است.  

6

·        محتوای شناخت چیزها، پدیده ها، سیستم ها و روندهای هستی اما در خود آنها ست و نه در سوبژکت شناخت.

·        ماهیت هر کس در جایگاه اجتماعی او ست و نه در چیزهای سوبژکتیو از قبیل ترس و تهور و ایمان و کفر.

7

·        مذاهب و ادیان بدین طریق فاتحه بلندی بر هومانیسم، همبستگی، حقیقت و نوعیت انسانی می خوانند.

·        بدین طریق می توان در شبی 1000 خانواده را بی سرپرست کرد و ضمنا امیر مؤمنین بود.

·        می توان هزاران نفر را تا حد برده زر خرید ساقط کرد و ضمنا ساقی روز جزای کذائی بود.

·        فقط کافی است که از خدا بترسی و به خرافه غیب ایمان داشته باشی، نمازی بخوانی و پشیزی به گدائی بدهی.

ادامه دارد.