قرآن کریم از دیدی دیگر (2)

تحلیلی از 

فریدون ابراهیمی

ب

إِيَّاكَ نَعْبُدُ وَإِيَّاكَ نَسْتَعِينُ

·        در این آیه اما ضمنا نفی همه بت های بزرگ و کوچک و به عبارت دقیقتر، نفی همه خدایان زمینی ـ انسانی ـ اجتماعی ابلاغ می شود.

·        در این آیه، فقط و فقط خدای آسمانی ـ انتزاعی، قابل پرستش  اعلام می شود.

·        این آیه به همین دلیل ـ بسان دگم «لا اله الا الله» ـ حاوی و حامل شعارهای متنوع است:  

1

·        این آیه نفی قطعی همه خدایان از اصنام (بت ها)  تا فراعین (فرعون ها)  است. 

2

·        این آیه به همین دلیل، پرچم وحدت صوری، ولی عملا مؤثر و تعیین کننده ی همه مسلمانان است.

·        وحدت تحت پرچم بندگی و وابستگی (عبودیت و تسلیم) است.

3

·        این آیه حامل انضباط نظامی آهنین است که ببرکت آن، امپراطوری های تا دندان مسلح به زیر آورده می شوند.

4

·        این آیه ضمنا لبریز از چپنمائی و عوامفریبی است.

·        برای اینکه زیر پرچم ذلت (بندگی و وابستگی و ازخودبیگانگی و زباله وارگی) اعضای اجتماع و جامعه سلب آدمیت می شوند.

·        به تفاله ی انسان استحاله می یابند.

·        وحدت زباله ها با هم اما فقط می تواند وحدتی توهم آمیز، صوری و ظاهری باشد و نه وحدت اصیل، ماهوی و واقعی.   

5

·        در این آیه، دیالک تیک آه و افیون بهتر از همه جا نمایان می گردد:

·        با این آیه مؤمنین هم بلحاظ صوری، کسی محسوب می شوند (آه)  و هم بلحاظ ماهوی، سلب آدمیت، آزادی و خودمختاری  می شوند (افیون)

·        چون تا درجه بنده و وابسته تنزل می یابند.

·        در حرف تا درجه بندگان خدای آسمانی ـ انتزاعی و در عمل تا درجه بندگان خدایان زمینی و مشخص.

6

·        در این آیه ضمنا خدای واهی به مثابه حامی و مدد رسان واحد و یگانه، ایدئالیزه می شود تا ستمکش از خدایان واقعی (طبقه حاکمه استثمارگر و ستمگر) توقعی نداشته باشد.

·        خصلت ایده ئولوژیکی ـ طبقاتی اسلام را همین جا بهتر از همه جا می توان دید.

·        قطع امید، انتظار و توقع عدالت و انصاف از طبقه حاکمه انگل و ستمگر، ضمن گدائی حمایت و یاری از خدای واهی و کذائی با ژست «عنگلابی»، چپنما و با هارت و پورت.

7

اهْدِنَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِيمَ

ما را به راهِ مستقيم هدايت فرما   

·        در این آیه، تئوری شناخت اسلام تبیین می یابد:

·        بنا بر محتوای این آیه، انسان خود عاجز از تمیز خیر از شر (راه راست از کژراهه)  است.

·        انسان فی نفسه قادر به شناخت جهان و مافیها نیست.

·        قادربه تمیز راه راست از کژراهه نیست.

·        انسان بنا بر این آیه، بی خرد است.

·        در این آیه، جای خالی خرد، با خدا پر می شود:

·        خدا باید انسان ها را به راه راست هدایت کند.

·        انسان بدین طریق و با این ترفند، عقل زدائی می شود تا خدا عقل کل و مطلق قلمداد گردد.

·        آنچه بظاهر امری طبیعی و پیش پا افتاده جلوه می کند، در حقیقت بدترین توهین به بشریت است.

8

صِرَاطَ الَّذِينَ أَنْعَمْتَ عَلَيْهِمْ غَيْرِ الْمَغْضُوبِ عَلَيْهِمْ وَلَا الضَّالِّينَ

·        معنی تحت اللفظی:

·        راه کسانی که مشمول نعمات تو شده اند.

·        نه، راه مغضوبین و نه، راه گمراهان.

·        در این آیه، راه راست مطروحه در آیه قبلی، تشریح، تعریف و تصریح  می شود:

·        راه راست، راه بندگانی است که مشمول نعمت خدا شده اند و نه مشمول غضب خدا.

·        یعنی بندگان مطیع و مطلوب و مقبول بنده دار آسمانی ـ انتزاعی و نه، بندگان یاغی و طاغی و انقلابی.

9

صِرَاطَ الَّذِينَ أَنْعَمْتَ عَلَيْهِمْ غَيْرِ الْمَغْضُوبِ عَلَيْهِمْ وَلَا الضَّالِّينَ

·        در این آیه، خود خدا هم بازتعریف می شود:

·        خدا در این آیه هر دو صفت اصلی اربابان بنده دار را کسب می کند:

·        خدا به مثابه تجسم دیالک تیکی منعم (نعمت بخش) و غاضب (غضبناک) تصور و تصویر می شود.

·        در این آیه محتوای آیه اول این سوره، عملا نفی و رد می شود:

·        خدا مظهر دیالک تیکی از مهر و قهر (نعمت و غضب)  تصویر می شود و نه مظهر مهر مطلق برای مؤمن و ملحد.

پایان