پاتریستیک

پروفسور دکتر مانفرد بور

برگردان شین میم شین

·        پاتریستیک به تعالیم تئولوژیکی ـ فلسفی اکلکتیکی سران و معلمان کلیسا از قرن اول میلادی (تأسیس کلیسای کاتولیکی) تا قرن هفتم و هشتم میلادی (شروع اسکولاستیک) اطلاق می شود.

·        مراجعه کنید به اکلکتیسیسم، اسکولاستیک  در تارنمای دایرة المعارف روشنگری

1

·        نمایندگان پاتریستیک با عاریه گرفتن افکار از مکاتب فلسفی پیشین به بنیانگذاری دگم های (جزمیات)  کلیسای کاتولیکی می پردازند و بر مبنای آنها سیستم دگماتیکی مسیحیت را برپا می دارند:

الف

·        دوره اول پاتریستیک از قرن اول تا قرن چهارم میلادی

ب

·        دوره دوم پاتریستیک از قرن چهارم تا قرن پنجم میلادی

2

·        منابع پاتریستیک بشرح زیر بوده اند:

الف

·        فلسفه افلاطون

ب

·        فلسفه فیلون

ت

·        استوئیسم

پ

·        نئوافلاطونیسم  

·        مراجعه کنید به  استوئیسم، نئو افلاطونیسم در تارنمای دایرة المعارف روشنگری

3

·        بنیانگذاران پاتریستیک، برای اولین بار مطلق بودن مسیحیت را اعلام می کنند و شریعتی را بنیان می گذارند که تا امروز حفظ شده است.

4

·        مشخصه ی پاتریستیک این است که آن ـ بر خلاف اسکولاستیک ـ  مسیحیت (تئولوژی) را از فلسفه جدا نمی کند.

5

·        از دیدگاه پاتریستیک، عقاید مسیحی و روایات فلسفی یکی تلقی می شوند.

6

·        نمایندگان پاتریستیک بشرح زیر بوده اند:

الف

·        ترتولیان

ب

·        کلمنس

ت

·        اوریگنس

پ

 آگوستین (354 ـ 430)

اهل الجزایر

از فقهای مهم مسیحیت

فیلسوف دوره گذار از آنتیک به قرون وسطی

مؤلف آثار تئولوژیکی بیشمار

پدر علم تئولوژیکی و فلسفی مسیحیت

تحت تأثیر افلاطون واقعیت را سه شقه کرده است:

جهان عالی ترین وجود که فقط برای روح قابل دسترسی است.

جان ـ روح انسانی

جهان شونده که برای حواس قابل دسترسی است.

او ایمان مسیحی را بمثابه بنیان شناخت تلقی می کرد.

·        و بویژه آگوستین

·        بلحاظ تاریخی ـ فلسفی، فلسفه قرون وسطی با پاتریستیک آغاز می شود.

پایان