تراژدی «مهره سرخ» از سیاوش کسرایی (2)

پیشکش به مهری

ویرایش از تارنمای دایرة المعارف روشنگری 

·        ابری عبور کرد

·        گویی به دستمال سپیدش خیال را

·        از دیدگان خسته سهراب می سترد:

·        «مادر، کجا کجا،

·        این اسب بالدار، کجا می برد مرا؟»

·        تهمینه باره را

·        از پای تا به سر همه می بوید

·        بر زین و برگ و گردن او دست می کشد

·        در یال های او

·        رخساره می فشارد و می موید:

·        «یکتای من پسر

·        تک میوه جوانی و عشقم کجا شدی؟

·        ای جنگل جوانه امید،

·        چون شد کز این درخت پر از شاخ آرزو،

·        بی گه جدا شدی؟

·        گفتم تو را، نگفتم؟

·        کز عطر راز تو

·        افراسیاب نیز مبادا که بو برد؟

·        اما تو را غرور به پندارهای نیک

·        اما تو را شتاب به دیدار تهمتن

·        چشم خرد ببست

·        دشمن به مصلحت

·        می داد با تو دست

·        اما تو بی خبر

·        با آن دو رویگان به خطا داشتی نشست.»

·        می کوفت سم پیاپی بر خاک، آن سمند

·        سر در نشیب زین

·        تهمینه می کند روی و موی

·        در برگرفته گردن آن باره جوان

·        در خویش می گریست و می کرد گفتگوی:

·         

·        «آخر چرا نشانه یکتای تهمتن

·        آن شهره مهره را

·        بیهوده زیر جامه نهان کردی

·        و این گونه شوربخت پدر را

·        بدنام و تلخ کام جهان کردی؟»

·        سهراب خشم خورده و نالان

·        ز آن رو که ژاژخواه دهانی به نیشخند نگوید:

·        « نوخاسته را نگر که به بازو

·        بربسته نابجا

·        طوق و نگین رستم دستان»،

·        آنگاه

·        تهمینه را به حوصله خواهان:

·        «مادر درود بر تو و بدرود

·        دردا که مرگ، دامنت از دست من ربود

·        مادر،

·        هر مهر کز برای منت در نهان بود

·        بی هر ملامتی

·        با تهمتن بدار، که اینک

·        تنهاترین کسی است که در این جهان بود

·        با او بدار مهر، که شایای آن بود.

·        برخیز و رخ بشوی و برآرای گیسوان

·        دیگر نکن به زاری، آشفته ام روان»

ادامه دارد